Allah İçin Olan Dostluk Ve Kardeşlik

Allah İçin Olan Dostluk Ve Kardeşlik

Bir kimse ile Allah için dost olup kardeş olmak yüce ibadetlerdendir. Ve din yolunda büyük işlerdendir. Resûl (S.A.V) şöyle buyurmuştur: “Allahü Teâlâ, bir iyilik dilediği kişiye iyi bir dost nasip eyler. Öyle bir dost ki, eğer Allahü Teâlâ’yı unutsa hatırına getirir. Eğer Allahü Teâlâ’yı ansa ona yoldaş olur.”
Yine Peygamber Efendimiz şöyle buyurur: “Allah için birbirine muhabbet eden iki kardeş buluşunca, biri ötenkini yıkayan iki ele benzerler. İki mü’mün ne zaman bir araya gelirse Allahü Teâlâ birini ötekine faydalı kılar.”Yine Resûlullah Efendimiz şöyle buyurmuştur:”İki mü’min bir araya gelseler, ancak birbirinden din faydaları görürler.”
Yine Resûl (S.A.V) şöyle buyurmuştur:”Bir kimse bir kimseyi Hak yolunda dost tutsa o kişiye cennette hiçbir amelle ulaşılmayacak yücelikte bir derece verilir.”
Resûl aleyhisselâm yine şöyle buyuruyor:”Allahü Teâlâ buyurur ki: Benim dostluğum o kişilerledir ki, onlar birbirini benden ötürü ziyaret ederler. Yine benden ötürü birbirinin sevgisini kazanmışlardır. Benim sevgimi kazananlar, benden ötürü sevişenlerdir. Benim için sevişenledir ki,benim muhabbetimi hak etmişlerdir. Benim o sevgimi kazananlardır ki, benim için birbirine yardıma koşarlar.”
Yine Resûlullah Efendimiz şöyle buyurmuştur:” Yedi kişi vardır ki,hiç kimse Kıyamet gününde gölgede olmadığı halde onlar Allahü Teâlâ’nın gölgesinde bulunur, gölgelenirler. Onlar da şunlardır:
Birincisi: Adalet dağıtan sultanlar, beylerdir.
İkincisi: Şu gençtir ki,gençliğinin başında ibadete başlamıştır.
Üçüncüsü: Mescidden çıktıktan sonra gönlü yine mescide bağlı kalan Müslüman.
Dördüncüsü: Allah için birbiriyle dost olup Allah için bir araya gelen, sonra yine Allah için ayrılanlar.
Beşincisi: Issız bir köşede Allahü Teâlâ’yı anarak gözyaşı dökenler.
Altıncısı: Güzellik sahibi bir kadın kendisine sohbet(arkadaşlık) eylemek üzere davet ettiğinde:”Ben Allah’tan korkarım!” diye reddeden delikanlı.
Yedincisi: Sağ elinin verdiğinden sol elinin haberi olmayan kişi.
Yine Resûl (S.A.V) şöyle buyurdu: “İmanda yapışılacak en sağlam tutamak, Allah için sevmek(dostluk) ve Allah için olan düşmanlıktır.”
Allahü Teâlâ enbiyadan kimisine vahiy gönderdi. Ve onlara şöyle buyurdu:
Ey kulum,bu zühdü kendin için seçtin, zahitlik sebebiyle kendine rahatlık diledin. Benim ibadetimle meşgul oldun. Onunla kendine izzet kazandırdın. Ama hiç benim dostlarımı dost ve düşmanlarımı düşman tuttun mu?” diye sordu.
Hazreti İsa’ya şöyle vahiy geldi:
Ey İsa! Eğer yer ve gök halkının ibadetlerini bir araya getirsen, benden ötürü düşmanın olmazsa, o ibadetlerinin hiçbir faydası yoktur.
İsa aleyhisselam şöyle buyurmuştur:
Kendinize Allahü Teâlâ’yı dost edinmek için asileri düşman tutun. Asilerden uzaklaşmakla Allahü Teâlâ’ya yaklaşın. O asilere hışım eylemekle de Allahü Teâlâ’nın rızasını dileyin. Halkı, Hazret-i İsa’ya sordular:”Ey Allah’ın ruhu! Kiminle durup oturalım? İsa aleyhisselam da: “O kişilerle oturup kalkın ki, onları görmek size Allah’ı hatırlatır. Onların sözü sizin ilminizi artırır. Onların hali sizin âhiret için güzel işler yapma şevkinizi fazlalaştırır.
Hak Sübhânehu ve Teâlâ Dâvud aleyhisselam’a vahiy gönderip şöyle buyurdu:
“Ey Dâvud! Niçin halktan uzaklaşıp yalnız yaşıyorsun?
Dâvud aleyhisselam da:
“Ya Rabbi, dedi. “Senin dostluğun benim gönlümde halkı hatırlamayı giderdi. Senden başka herkesten soğuttu. “
Allahü Teâlâ’da:
“Ya Dâvud! Dedi. “Uykudan uyan! Kendine kardeşler kazanmaya, onları ele geçirmeye bak, Eğer bir kimse din yolunda yâr olmazsa ondan uzaklaş ki, onlara yaklaşmak gönlü karartır. Seni benden uzaklaştırır.”
Peygamber Efendimiz(S.A.V) şöyle buyurmuştur:”Allahü Teâlâ’nın bir meleği vardır ki,yarısı ateşten ve yarısı kardandır. Daima duâ edip şöyle der: “Ey Allah’ım, kar ile ateşin aralarını bağdaştırıp birleştirdiğin gibi kendine layık olan kullarının da gönüllerini birbirine kaynaştır.”
Yine Resûl (S.A.V) şöyle buyurmuştur:”Allah için bir kulu dost edinen kişiye Allahü Teâlâ cennette bir derece yaratır.”

İmam Gazali (Kimya-yı Saadet)