Amr Bin Abbas'ın Hidayeti

Amr Bin Abbas'ın Hidayeti



Amr b. As r.a.
anlatıyor:
Hendek savaşından Mekke’ye döndüğümüzde, Kureyş’ten benim gibi düşünen
bazı kimseleri bir araya getirdim. Onlar beni dinlerlerdi. Onlara:
- Biliyorsunuz, Muhammed gittikçe kuvvetleniyor, hem de korkunç bir
şekilde güçlenmektedir. Ben bu konuda birşey düşünüyorum. Acaba siz ne
dersiniz? diye sordum. “Görüşün nedir?” dediler. Ben de:
- Beraberce gidelim Habeş Kralı Necaşi’ye sığınalım, onun yanında
olalım. Eğer Muhammed bizim kavmimize galip gelirse, biz Necaşi’nin
yanında kalırız. Onun elinin altında olmamız, Muhammed’in elinin
altında olmaktan daha iyidir. Eğer bizimkiler galip gelirse, zaten
bizi biliyorlar. Onlardan bize sadece iyilik gelebilir, dedim.
Arkadaşlarım bunun tek yol olduğunu söylediler. Bunun üzerine ben: “O
halde, Necaşi’ye vereceğimiz hediyeleri hazırlayınız.” dedim.
Necaşi’nin hoşuna gidecek hediyelerin başında tabaklanmış deri vardı.
Biz de ona çokça deri topladık. Sonra Mekke’den yola çıkıp, Necaşi’ye
vardık. Biz orada iken, Amr b. Ümeyye de geldi. Hz. Peygamber, Amr’ı
Necaşi’ye Cafer ve arkadaşları için göndermişti. Amr, Necaşi’nin
yanına girdi, sonra da çıktı. Arkadaşlarıma dedim ki:
- Bu zat Amr b. Ümeyye’dir. Eğer Necaşi’nin yanına girip de onu bana
teslim etmesini istesem, o da onu bana verse de onun boynunu vursam,
Kureyşliler bunu bir mükâfat gibi kabul ederler. Çünkü böylece
Muhammed’in elçisini öldürmüş olurum.
Bu fikirle Necaşi’nin huzuruna girdim. Daha önce yaptığım gibi secde
ettim. O da:
- Dostum Amr’a merhaba, dedi. Bana memleketinden bir hediye getirdin
mi?
- Evet ey kral! Sana birçok deri getirdim.
Sonra derileri Necaşi’ye takdim ettim, hoşuna gitti. Dedim ki:
- Ey kral! Ben yanından çıkan bir kişi gördüm. O, bize düşman bir
kişinin elçisidir. Onu bana ver ki öldüreyim. Çünkü o bizim ileri
gelenlerimizden birçok genci öldürdü.
Necaşi müthiş öfkelendi. Sonra eliyle burnuma vurdu. Zannettim ki
burnum kırıldı. Eğer yer açılsaydı korkudan girerdim. Dedim ki:
- Ey kral! Eğer hoşuna gitmeyeceğini bilseydim, bunu senden
istemezdim. Necaşi:
- Kendisine, Musa’ya gelen en büyük Namus’un (Cebrail’in) geldiği bir
kişinin elçisini sana vermemi nasıl isteyebilirsin?
- Ey kral! Gerçekten böyle midir?
- Behey azaba uğrayasıca, beni dinle de ona tabi ol! Çünkü o, Allah’a
yemin ediyorum, Hak üzeredir ve kendisine karşı gelenlere, tıpkı Hz.
Musa’nın Firavun ordusuna galip geldiği gibi galip gelecektir.
- O halde, onun namı hesabına İslâm üzerine benimle biat eder misin?
dedim. Necaşi evet dedi ve elini uzattı. İslâm üzerine Necaşi’ye biat
ettim.
Sonra arkadaşlarımın yanına vardım. Müslüman olduğumu gizledim. Daha
sonra Hz. Peygamber’e gitmek üzere yola çıktım. Yolda Halid b. Velid’e
rastladım. Bu hadise Mekke’nin fethinin biraz öncesindeydi. O da
Mekke’den geliyordu. Ona:
- Ey Eba Süleyman, nereye gidiyorsun? dedim.
- Andolsun, iş açığa çıkmış ve başarıya ulaşmıştır. Kesinlikle o kişi
peygamberdir. Gideceğim ve müslüman olacağım. Sen daha ne zamana kadar
inat edeceksin? dedi. Ben de ona:
- Andolsun ki ben de müslüman olmak için geldim, dedim.
Halid’le beraber Medine’ye, Peygamber s.a.v.’e vardık. Halid benden
önce müslüman oldu, biat etti. Sonra ben:
- Ey Allah’ın Rasulü! Ben geçmiş günahlarımın affedilmesi üzerine -ki
gelecektekileri de bilmiyorum- seninle biat ediyorum, dedim. Hz.
Peygamber s.a.v.:
- Ey Amr! Biat et ki, İslâm, İslâm’dan önceki bütün günahları silip
süpürür. Hicretten önceki herşeyi hicretin sildiği gibi, dedi.
Rasulullah s.a.v.’e biat ettikten sonra geri döndüm