Garip Karşılanan Bir Adak

Garip Karşılanan Bir Adak



Allah dostlarından biri olan Abdullah Kalanisi (K.S.) bir defasında
gemi ile yolculuk ederken şiddetli bir fırtınaya yakalandı. Gemide
bulunan yolcu ve mürettebat dua ettiler ve birer adakta bulundular.

Abdullah Kalanisi'nin de bir adakta bulunması için kendisine işaret
ettiler. Abdullah Kalanisi, kendisine adfakta bulunması için işaret
edenler:
- Ben şu fani dünyadan alakamı kestim. Beni böyle işlere
karıştırmayın, dediyse de dinlemediler ve adakta bulunması için ısrar
ettiler.

Onların bu kadar ısrarları karşısındfa Abdullah Kalanisi:
- Eğer Allah beni buradan sağ salim kurtarırsa ben fil eti
yemeyeceğim, diye onlara göre garip bir adakta bulunur.

Gewmi mürettabatı ve yolcular:
- Hiç insan fil eti yer mi? Neden böyle garip bir adakta
bulunuyorsun?, dediler ve kendi aralarında bu zatın akli dengesinin
yerinde olmadığına hükmettiler.

Bu konuşmalara kulak misafiri olan Abdullah Kalanisi:
- Şu anda gönlüme gelen budur. Ben de bu şekilde adakta bulundum,
dedi.

Cenab-ı Hak onları şiddetli fırtınadan kurtarıp karaya çıkardı. Orada
günler geçmesine rağmen yiyecek buılamadılar. Açlıktan yıkılacak bir
haldeyken bir fil yavrusu gördüler. Hemen onu öldürüp etini yemeğe
başladılar, Abdullah bin Kalanisi ahdine ve adağına sadık kaldı ve fil
etinden yemedi.

Onlar:
- Burada zaruret var. Biz zaruret olduğu için yiyoruz. Sen de ye!,
dediler.

Fakat Abdullah bin Kalanisi onalrın sözlerini hiç dinlemedi, gerçekten
aç olmasına rağmen yine de fil etinden yemedi. Onlar fil etini yiyince
aniden üzerlerine bir uyku hali çöktü ve uyuyakaldılar. Biraz sonra
fil geldi. Yavrusunun kemiklerini orada görünce, önce uyuyanları tek
tek kokladı. Üzedrinde yavrusunun kokusu bulunan herkesi öldürdü.
Sonra abdullah bin Kalanisiye geldi. Onda koku bulamayınca sırtını
çevirdi ve sırtına binmesini işaret etti. O da filin sırtına bindi.
Onu bilmediği bir yere götürdü. Orada sırtında indirdi. Sehar vakti
bir cemaat ile karşılaştılar, cemaat onu alıp evlerine götüürp,
misafir ettiler.

İşte ahde vefa ve onun güzel bir neticesi...