Râbia-tüL Adeviyye

Râbia-tüL Adeviyye



Râbia-tül Adeviyye

Kimseden bir şey almazdı. Bir keresinde Hasan-ı Basrî hazretleri
kendisini ziyârete gelmişti. Kulübesinin kapısında, zenginlerden
birinin ağladığını gördü. "Niçin ağlıyorsunuz?" diye sordu. O
zengin; "Zühd ve kerem sâhibi şu hâtun olmasa, halk mahv olur. O,
zamânın bereketidir. Allahü teâlâ bizi, bir çok belâ ve sıkıntılardan

onun hürmetine muhâfaza etmektedir. Ona bir mikdar yardımım olsun
diye şu keseyi getirdim. Fakat kabûl etmez diye ağlıyorum. Bunu ona

verseniz, belki sizin hatırınız için kabûl eder" dedi. Hasan-ı Basrî

hazretleri içeri girip olanları bildirince, Râbia-tül Adeviyye
buyurdu ki: "Ben bu dünyâlıkları bunların hakîkî sâhibi olan Allahü

teâlâdan istemeğe utanır iken başkasından nasıl alırım? Allahü teâlâ

bu dünyâda, kendisini inkâr edenlerin bile rızkını verirken, kalbi
O'nun muhabbetiyle yanan birinin rızkını vermez mi zannediyorsunuz? O

kimseye selâmımızı söyle. Kalbi mahzûn olmasın. Biz Allahü teâlâdan

başkasından bir şey almamaya ahdettik. Hiç bir kimseden bir şey
beklemiyoruz. Geleni kabûl etmiyoruz. Bir defâsında DEVLETE AİD olan

bir kandilin ışığından istifâde ederek gömleğimi yamadım da kalbim
dağıldıkça dağıldı ve dikişleri sökünceye kadar kalbimi
toparlayamadım."