Sebe Kraliçesi Belkıs

Sebe Kraliçesi Belkıs



Hz.Süleymanın
haberdarı olan Hüdhüd kuşu ona bir gün şöyle haber getirir:
- Ben bugün şu ana kadar hiçbirimizin varlığından haberimiz olmadığı
Sebe'yi gördüm onun kraliçesini gördüm. Büyüük mülkleri, geniş
topraklar var. Ancak bunlar bu kadar dünyalığa rağmen Allah'ı bırakıp
güneşe secde ediyorlar. Ne yaptıklarının farkında değiller.
Hz.Süleyman bu durumdan rahatsız olur. Hemen o kraliçeye ve kendi gibi
Allah'a ortak koşan yöneticilerine bir mektup yazarak, hak yola,
islama çağrıyor, yoksa ordularını sevk edeceğine değiniyor ve
herşeyden önce ülkesine davet ediyordu. Kraliçe ülkesini akıllıca
yönetiyor, acele kararların altına imza atmıyordu. Her şeyi ile
mükemmeldi, sadece aklı ona Allah'ı bilmek ve sadece Allah'a ibadet
etmek konusunda ihanet etmişti. Mektubu okuyunca öfkeye kapılmadı.
Kendi başına bir karar almadı. Vezirlerine bu mektubu okuttu.

Bu mektup öyle sıradan bir mektup değildi. Zamanın en büyük kralından
ve insanları Allah'a davet eden bir peygamberden gelmekteydi.
Vezirler, güçlerinden, askerlerinden, teknojilerinin üstünlüğünden
bahsetmeyue başladılar. Ancak bu konuda Kraliçe ikna olmayıp diğer yok
olan krallıkları hatırlatıp, ülkenin ve halkının sonu olabileceğinide
belirterek:

- Ben süleyman'a çok kıymetli hediyeler göndereceğim. Eğer bu
hediyeleri kabul ederse, o gerçekten bir kraldır ve bu takdirde
durmayın hemen ona savaş açın. Yok eğer hediyeleri kabul etmezse, bu
takdirde o bir peygamberdir, o zaman hemen ona tabi olun!

Kraliçe, denemek içinHz.Süleyman' hediyeler gönderir. ancak Hz.Süleyman
hediyelerine rağbet etmez, yüz çevirir.
- Beni dünya malı ile etkilyeceğinizi mi sanıyorsunuz? Mallarınız da,
şirkiniz da sizin olsun. Bana Allah tarfından verilen çok daha
hayırlıdır. Durum ciddidir. Mesele davet ve itaat meselesidir,
alışveriş meselesi değil.

Hz.Süleyman daha sonra orduları ile üzerlerine söyler. Heyet gelip
durumu kraliçelerine anlatırlar. Analtılanları dinleyen Kraliçe ve
halkı Hz.süleyman'a itaat ederler ve Hz.Süleyman'ı ziyaret etmek üzere
Kraliçe yola koyulur.

Hz.Süleymanonalrın itaat etmiş oldukalrına çok sevinir ve Allah'a hamd
ü senalar eder. Kraliçeye Allah'ın mücizelerinden birini göstermek
isterki bu mucize ile Kraliçe Allah'ın güç ve kuvvetine, Hz.Süleyman'a
vermiş olduğu nimetlere daha fazla delalet etsin. Bunun için,
kraliçenin kuvvetli ve emin ellere teslim ettiği tahtını, o gelmeden
önce getirmek istedi. Bu isteği yerine geldi ve mucize gerçekleşmiş
oldu. Bu arada tahtın bazı detayda kalan özelliklerininde değişmesin
emretti, emri yerine getirildi.

Hz.Süleyman insanlardan ve cinlerden olan ustalara camdan büyük bir
saray yapmalarını emretti, onlarda yaptılar, altından su akıttılar.
Durumu bilmeyen herkes her tarafın su olduğunu sanırdı. Oysa su ile
nehrin arasında cam vardı. Kraliçe Belkis onu gördüğünde, hiç kuşkusuz
onu su zannedip, eteklerini sıyıracaktı. İşte o zaman da hatası ortaya
çıkacak, bakışının kusurlu olduğu ve dış görünüşün kendisini
aldattığını idrak edecekti. Bu yöntem bin delil getirmekten daha
tesirliydi.

Evet, öyle de oldu. Belkis, onca aklı ve zekasına rağmen beklenen
hataya düştü. Salonun döşemesinin cam değil akan bir su olduğunu
sanarak eteklerini topladı ve öylece suya adım atmak istedi. Bu arada
Hz.Süleyman kendisini hemen uyardı:
- Bu, pürüzsüz bir camdır sadece...
O anda kraliçenin gözündeki perde kalktı ve dış görünüşe alkdama
hususundaki cehaletini anladı. Güneşe ibadet atmekle hata yaptığını
idrak etti ve:
- Süleyman'la beraber alemlerin rabbi olan Allah'a teslim oldum, dedi