Yalnız Allah Bilsin

Yalnız Allah Bilsin



Büyüklerden bir zat, ahaliden para toplamak
istedi, düşmana karşı tedbir almak, bazı mevkileri tamir ve tahkim
için... Hak bu parayı vermedi. o büyük zat, bundan mahzun oldu ve
ağladı. Geceleyin, yatsı namazından sonra birdenbire bir adam
peydahlandı ve o büyük zatın önüne bir kese içinde iki bin akçe
bıraktı ve dedi.
- Bu parayı dilediğiniz işe sarfediniz!...
Bu meçhul insan, ebu Amr... O büyük zat parayı kabul ve ona iyi dualar
etti.
Sabahleyin o büyük zat, dostlarından ve yakınlarından ibaret bir
kjalabalık topladı, keseyi meydana çıkardı ve sevinç içinde:
- Biz, dedi; Ebu Amr hakkında çok ümide düştük. dün gece bana,
müslümanların kendilerini düşmana karşı müdafaa etmeleri için iki bin
akçe getirdi. Allah iyiliğin karşılığını versin.
Birdenbire Ebu Amr'ın kalabalık içinde doğrulduğu görüldü. Ebu Amr
haykırdı:
- Dün gece size verdiğim para anneme aitti. Annem paranın bu işe
sarfolunmasına razı değildir. Lütfen bana iade ediniz ki, ben de
kendisne vereyim!...
Büyük zat hemen elini keseye atıp Ebu Amr'a uzattı. Ebu amr keseyi
aldı, uzaklaştı.
Yine akşam, gece, yatsı namazından sonra... O büyük zat odasında bire
köşeye çekilmiş düşüncede... Yine Ebu amr birdenbire peydahlanıyor...
Yine elinde aynı kese ve kesenin içinde iki bin akçe... Ebu amr
parayı o büyük zatın önüne koyuyor ve fısıldıyor:
- Parayı getiriyorum ve sizden tek bir şey rica ediyorum: Bu parayı o
türlü sarfediniz ki, ikimizden başka kimse birşey bilmesin... Onun
nereden geldiğini yalnız Allah bilsin....