İhtiyar Mecusi

İhtiyar Mecusi



İran da
İslam'ıon yeni yeni yayılmaya başladığı bir zaman... İhtiyar bir
mecusi bir odaya çekilmiş, kapıyı üzerine kapamış, kimse ile
görüşmüyordu. Bunun bir putu vardı. Vaktini hep onun hizmetine
hasretmişti.
Zaman olur mecusinin bir sıkıntısı zuhur eder, kime koşacak, tabi
yıllarca hizmetyinde bulunduğu putuna ve koşar, sıkıntısının
giderileceği umuduyla, putunun önünde yalvarır, yakarır, yatar,
yuvarlanır ve derki.
- Hey put! Aciz kaldım, canıma tak etti. Ban merhamet et, yardım et,
sıkıntımı gider.
Huzurda bir müddet daha kalır, fakat işleri yoluna girmez, hani
nerdeyse daha da kötüye gider. Put'un ne kabajhati varki, altı üstüğ
bir put, ne karşısındaki mecusinin anlattıklarını, yalvarmalarını,
yakarmalarını duyabiliyor, ne de kendine yaptığı hizmeti görüp ona
şahit olabiliyor, altı üstü bir taş bir odun parçası, üzerine konan
sineği kovalamaktan aciz, başına eden güvercinlerin pisliğini mecusi
temizlemezse pislik çamurundan çıkmaktan aciz.
Mecusi, isteği olmayınca bütün bu düşünceler ister istemez aklından
bir filim şeridi gibi bir anda akıp geçiyor, kızıyor ve başlıyor puta
söylenmeye:
- Bu kadar sene sana taptım, saçlarımı, sakallarımı senin yolunda
ağarttım, Yapılması, muhim olan bir işim var. Yapmıyacaksan beni
bırak, şu anda Müslümanların Allah'ından diliyorum, der ve diler.
Mecusi daha putun karşısında, yüzü toprakta iken, Allah onun muradını
yerine getirir. Odadan çıkmadan sıkıntısının giderilmiş olduğu
müjdesini alır. Olanı biteni bir mecliste anlattığıda oradaki
hakikatleri aramakla meşgul olan bir zat, düşüncelere dalar ve
aklından şunları geçirir:
- Bir sersem, adi, batıla tapan, başı henüz puthane şarabı ile sarhoş,
gönlünü küfürden, elini hıyanetten çekmemiş olan böyle birinin Cenab-ı
Hak dileğine anında cevap verdi.
O anda gönül kulağına şu kelimeler dökülür:
- O aklı eksik ihtiyar, putun önünde çok yalvardı. Fakat sözü makbule
geçmedi, istediği olmadı. Onun niyazı eğer bizim dergahımızda kabul
edilmeseydi, sanem ile Samed* arasında ne fark olurdu?"
Ey dost! Gönlünü Samed'e bağla ki, insanlar sanemden daha acizdirler.
Eğer bu kapıya baş koyarsan, eli boş dönmezsin.