DiN AHLAK EĞiTİMi PORTALI
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

DiN AHLAK EĞiTİMi PORTALI


 
AnasayfaGaleriAramaLatest imagesKayıt OlGiriş yap

 

 21- Enbiya Suresi (81-112)

Aşağa gitmek 
YazarMesaj
kuscenneti




Mesaj Sayısı : 6
Kayıt tarihi : 08/05/09

21- Enbiya Suresi (81-112) Empty
MesajKonu: 21- Enbiya Suresi (81-112)   21- Enbiya Suresi (81-112) Icon_minitimePaz Mayıs 10, 2009 9:47 pm

21.81. Süleyman'ın emrine de kasırga (gibi esen) rüzgârı verdik; onun emriyle içinde bereketler yarattığımız yere doğru eserdi. Biz herşeyi biliriz.
--------------------------------------------------------------------------------

21.82. Şeytanlar arasından da, onun için dalgıçlık eden (ve inciler çıkaran) ve bundan başka işler görenler vardı. Biz onları gözetim altında tutuyorduk.
--------------------------------------------------------------------------------

21.83. Eyyub'u da (an). Hani Rabbine: ”Başıma bu dert geldi. Sen, merhametlilerin en merhametlisisin” diye niyaz etmişti.
--------------------------------------------------------------------------------

21.84. Bunun üzerine biz, tarafımızdan bir rahmet ve kulluk edenler için bir hatıra olmak üzere onun duasını kabul ettik; kendisinde dert ve sıkıntı olarak ne varsa giderdik ve ona aile efradını, ayrıca bunlarla birlikte bir mislini daha verdik.
--------------------------------------------------------------------------------

21.85. İsmail'i, İdris'i ve Zülkifi de (yâdet). Hepsi de sabreden kimselerdendi.
--------------------------------------------------------------------------------

21.86. Onları rahmetimize kabul ettik. Onlar hakikaten iyi kimselerdendi.
--------------------------------------------------------------------------------

21.87. Zünnûn'u da (Yunus'u da zikret). O öfkeli bir halde geçip gitmişti; bizim kendisini asla sıkıştırmayacağımızı zannetmişti. Nihayet karanlıklar içinde: ”Senden başka hiçbir tanrı yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zalimlerden oldum!” diye niyaz etti.
--------------------------------------------------------------------------------

21.88. Bunun üzerine onun duasını kabul ettik ve onu kederden kurtardık. İşte biz müminleri böyle kurtarırız.
--------------------------------------------------------------------------------

21.89. Zekeriyya'yı da (an). Hani o, Rabbine şöyle niyaz etmişti: Rabbim! Beni yalnız bırakma! Sen, vârislerin en hayırlısısın, (her şey sonunda senindir).
--------------------------------------------------------------------------------

21.90. Biz onun da duasını kabul ettik ve ona Yahya'yı verdik; eşini de kendisi için (çocuk doğurmaya) elverişli kıldık. Onlar (bütün bu peygamberler), hayır işlerinde koşuşurlar, umarak ve korkarak bize yalvarırlardı; onlar, bize karşı derin saygı içindeydiler.
--------------------------------------------------------------------------------

21.91. Irzını iffetle korumuş olanı (Meryem'i de an.) Biz ona ruhumuzdan üfledik; onu ve oğlunu cümle âlem için bir ibret kıldık.
--------------------------------------------------------------------------------

21.92. Hakikaten bu (bütün peygamberler ve onlara iman edenler) bir tek ümmet olarak sizin ümmetinizdir. Ben de sizin Rabbinizim. Öyle ise bana kulluk edin.
--------------------------------------------------------------------------------

21.93. (İnsanlar) kendi aralarında (din ve devlet) işlerinin birliğini bozdular. Halbuki hepsi bize döneceklerdir.
--------------------------------------------------------------------------------

21.94. Bu durumda her kim mümin olarak iyi davranışlar yaparsa onun çabasını görmezlikten gelmek olmaz. Zira biz onu yazmaktayız.
--------------------------------------------------------------------------------

21.95. Helâk ettiğimiz bir belde için artık (yeniden mâmur olmak) imkânsızdır; çünkü onlar geri dönemeyeceklerdir.
--------------------------------------------------------------------------------

21.96. Nihayet Ye'cûc ve Me'cûc (sedleri) açıldığı ve onlar her tepeden akın ettiği zaman;
--------------------------------------------------------------------------------

21.97. Ve gerçek vaad (ölüm, kıyamet) yaklaşınca, birden, inkâr edenlerin gözleri donakalır! ”Yazıklar olsun bize! (derler), gerçekten biz, bu durumdan habersizmişiz; hatta biz zalim kimselermişiz.”
--------------------------------------------------------------------------------

21.98. Siz ve Allah'ın dışında taptığınız şeyler cehennem yakıtısınız. Siz oraya gireceksiniz.
--------------------------------------------------------------------------------

21.99. Eğer onlar birer tanrı olsalardı oraya (cehenneme) girmezlerdi. Halbuki hepsi (tapanlar da tapılanlar da) orada ebedî kalacaklardır.
--------------------------------------------------------------------------------

21.100. Orada onlara inim inim inlemek düşer. Yine onlar orada (hiçbir iyi haber) duymazlar.
--------------------------------------------------------------------------------

21.101. Tarafımızdan kendilerine güzel âkıbet takdir edilmiş olanlara gelince, işte bunlar cehennemden uzak tutulurlar.
--------------------------------------------------------------------------------

21.102. Bunlar onun uğultusunu duymazlar; gönüllerinin dilediği nimetler içinde ebedî kalırlar.
--------------------------------------------------------------------------------

21.103. En büyük dehşet dahi onları tasalandırmaz. Melekler kendilerini şöyle karşılar: İşte bu size vâdedilmiş olan (mutlu) gününüzdür.
--------------------------------------------------------------------------------

21.104. (Düşün o) günü ki, yazılı kâğıtların tomarını dürer gibi göğü toplayıp düreriz. Tıpkı ilk yaratmaya başladığımız gibi onu tekrar o hale getiririz. (Bu,) üzerimize aldığımız bir vaad oldu. Biz, (vâdettiğimizi) yaparız.
--------------------------------------------------------------------------------

21.105. Andolsun Zikir'den sonra Zebur'da da: ”Yeryüzüne iyi kullarım vâris olacaktır” diye yazmıştık.
--------------------------------------------------------------------------------

21.106. İşte bunda, (bize) kulluk eden bir kavim için bir mesaj vardır.
--------------------------------------------------------------------------------

21.107. (Resûlüm!) Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.
--------------------------------------------------------------------------------

21.108. De ki: Bana sadece, sizin ilâhınızın ancak bir tek Allah olduğu vahyedildi. Hâla müslüman olmayacak mısınız?
--------------------------------------------------------------------------------

21.109. Eğer yüz çevirirlerse de ki: (Bana emrolunanı) hepinize açıkladım. Artık size vâdolunan şey (mahşerde toplanma zamanınız) yakın mı uzak mı, bilmiyorum.
--------------------------------------------------------------------------------

21.110. Şüphesiz Allah sözün açığını da bilir, gizli tuttuklarınızı da bilir.
--------------------------------------------------------------------------------

21.111. Bilmiyorum, belki de o (azabın ertelenmesi), sizi denemek ve bir zamana kadar sizi (imkânlardan) faydalandırmak içindir.
--------------------------------------------------------------------------------

21.112. (Muhammed:) Rabbim! (Onlar hakkında) adaletinle hükmünü ver. Bizim Rabbimiz Rahmân'dır. Sizin anlattıklarınıza karşı yardımı umulandır, dedi.
--------------------------------------------------------------------------------
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
 
21- Enbiya Suresi (81-112)
Sayfa başına dön 
1 sayfadaki 1 sayfası

Bu forumun müsaadesi var:Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
DiN AHLAK EĞiTİMi PORTALI  :: Kur'an-ı Kerim :: Kur'an-ı Kerim Meali-
Buraya geçin: